Zaburzenie, nazywane też po prostu cyklotymią, opisane w klasyfikacji DSM-5 i charakteryzujące się cykliczną zmiennością nastroju o znacznie łagodniejszej postaci, niż w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym. W przypadku cyklotymii nie występują skrajne symptomy jak elementy psychozy występujące w mani.
Podwyższony nastój w zaburzeniu cyklotymicznym objawia się większą produktywnością i poczuciem energii, co jest charakterystyczne dla hipomanii.
Natomiast w okresach obniżonego nastroju obserwuje się przygnębienie, brak zainteresowania aktywnościami, które zwykle dana osoba lubi robić, brak energii, izolacja społeczna i pesymizm. Objawy te są podobne do obrazu klinicznego dystymii i jeśli występują one ponad 2 lata, stawia się diagnozę uporczywego zaburzenia depresyjnego, czyli dystymii.
Osoby z zaburzeniem cyklotymicznym mają dużo większe ryzyko rozwoju zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
źródła:
Butcher, J. N., Hooley, J. M., Mineka, S. (2017). Psychologia zaburzeń. Sopot: GWP.
