Termin który odnosi się do świadomości. Tożsamość wiąże się z pragnieniem odrębności swojego Ja. Aby poczucie tożsamości mogło mieć miejsce, dana osoba musi być samoświadoma, a także znać swoje cechy i dotychczasowe doświadczenia. Tożsamość jest warunkowana przez stałość cech, zarówno psychicznych, jak i fizycznych, przekonań, wartości osobistych i charakteru otoczenia. Wyróżnia się tożsamość osobistą, która wiąże się z wyjątkowością i indywidualnością danej osoby od innych osób, a także tożsamość społeczną. W czasie adolescencji ma miejsce okres szukania własnej tożsamości za pomocą wewnętrznych przemyśleń. Zwykle te poszukiwania wiążą się z poczuciem zagubienia i niepokoju, jednak jest też poczucie satysfakcji ze zwiększającej się autonomii i niezależności. W tym okresie obserwuje się różne drogi konstruowania własnej tożsamości, np. za pomocą ustanawiania ciągłości swojego istnienia, próby modyfikowania siebie samego (wyglądu zewnętrznego, sposobu bycia, przejmowania czyichś poglądów), a także testowania siebie (stawianie postanowień, dokonywanie różnych osiągnięć). W okresie adolescencji koncepcja swojego Ja ma charakter wielowymiarowy i wielopostaciowy – nastolatek próbuje odpowiedzieć na pytania „Jaki ja jestem?”, „Jaki chciałbym być?”, „Jaki powinienem być?”, „Jaki dam radę być?”, „Kim będę?”. Według etapów rozwoju opracowanych przez Ericsona, na tym czasie ma miejsce kryzys tożsamości. Poradzenie sobie z nim skutkuje tym, że dana osoba wchodzi w dorosłość jako silna i niezależna. Ważną funkcję w ustaleniu swojej tożsamości pełni też tożsamość płciowa.
źródło:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS.
