Nurt psychoterapii, w której przyjmuje się, że zachowanie pacjenta można zrozumieć poprzez kontekst systemu, którego jest częścią. Zaburzenie u jednej osoby zatem będzie wskazywać raczej nie na jej dysfunkcje, lecz na zaburzony charakter całego systemu rodzinnego. Trwała zmiana u jednego członka rodziny natomiast, wpływa na pozostałych jej członków. W psychoterapii systemowej nacisk jest też przeniesiony z ciągu liniowego (przyczynowo skutkowego), na ciąg cyrkularny.
Chociaż w psychoterapii systemowej zachęca się do zaangażowania w terapię także rodzinę danej osoby to nie jest ona równoznaczna z terminem terapii rodzinnej. Innymi słowy, psychoterapię systemową można prowadzić zarówno z całą rodziną, jak i indywidualnie. Chodzi o spojrzenie na człowieka, jako uwikłanego i częściowo zdeterminowanego relacjami w jakich przebywa i jakie tworzy. Nurt systemowy koncentruje się zatem na wprowadzaniu modyfikacji w całym systemie, którego brak elastyczności i otwartości na innych uniemożliwia rozwój jego członków.
Wyróżnia się komunikacyjną i strukturalną szkołę psychoterapii systemowej, w zależności od cech rodziny, jakie są czasie terapii zmieniane.
źródła:
Strelau, J. (2007). Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 3. Gdańsk: Gdańskie wydawnictwo psychologiczne.
