Aktualna ocena zdrowia psychicznego. Diagnoza kliniczna może być definiowana w różny sposób, w zależności od podejścia teoretycznego: inaczej w psychologii zdrowia, klinicznej czy psychopatologii, a inaczej w psychiatrii.
Trzy główne typy diagnozy to: diagnoza różnicowa, strukturalno-funkcjonalna i genetyczna, która z kolei dzieli się na statyczną i rozwojową. Każdy z trzech głównych typów diagnoz może mieć charakter całościowy lub wybiórczy, co często wynika z rodzaju wykorzystanego podejścia teoretycznego w procesie stawiania diagnozy.
Diagnoza kliniczna różnicowa ma charakter opisowy, zaś strukturalno-funkcjonalna i genetyczne są wyjaśniające. W przypadku stawiania diagnozy różnicowej, nazywanej także nozologiczną, zebrane informacje o objawach pacjenta są porównywane z opisami symptomów w klasyfikacjach medycznych oraz psychologicznych. Jeżeli występuje duże podobieństwo między objawami, a opisem stawiana jest hipoteza o wystąpieniu danej jednostki klinicznej.
W praktyce czasami zdarza się, że diagnoza kliniczna może przybrać formę podwójnej diagnozy, gdy u jednego pacjenta występują dwa lub więcej zaburzeń psychicznych. Ma to duże znaczenie w doborze efektywnej formy terapii.
źródła:
Cierpiałkowska, L., & Sęk, H. (2016). Psychologia kliniczna. PWN.
