Forma diagnozy skoncentrowana na patomechanizmie bądź patomechanizmach leżących u podstaw symptomów danego zaburzenia psychicznego, kładąc szczególny nacisk na zewnętrzne czynniki aktywujące i mechanizmy salutogenetyczne.
Diagnoza strukturalno-funkcjonalna jest potrzebna do wdrożenia najbardziej efektywnego postępowania pomocowego i z tego powodu jest najczęściej stawiana na podstawie najbardziej adekwatnej w danym przypadku koncepcji psychologicznej. Z tego względu, diagnoza strukturalno-funkcjonalna będzie się różnić pod względem zaakcentowanych elementów w zależności od wybranego nurtu teoretycznego.
źródła:
Cierpiałkowska, L., & Sęk, H. (2016). Psychologia kliniczna. PWN.