Stworzona przez Sigmunda Freuda koncepcja osobowości, której podstawą miał być konflikt psychiczny, w postaci walki pomiędzy sprzecznymi sobie popędami. Według psychoanalizy jedna część osobowości podkreśla pewne potrzeby, druga zaś się im sprzeciwia i stara się je odpierać. Na jednym krańcu konfliktu zawsze występują potrzeby seksualne, związane z id, natomiast na drugim moralność oraz zasady etyczne i estetyczne człowieka, związane z superego. Po środku zaś miało się znajdować pośredniczące między krańcami ego. Specyficzna natura fantazji seksualnych id miała powodować związany z konfliktem psychicznym nieprzyjemny stan emocjonalny (lęk, wstyd), a będąc nieakceptowalną przez świadomość, miała być wypierana do nieświadomości. W ten sposób konflikt psychiczny dotyczący każdego przeciętnego człowieka stawał się konfliktem chorobotwórczym, czyli skutkującym rozwojem zaburzeń psychicznych, a więc i centralnym termin w psychoanalitycznej koncepcji nerwic i ich terapii.
źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS.
