Zaburzenie o przemijającym charakterze, którego przyczyną jest ostry stres psychiczny lub fizyczny. Stres ten może być spowodowany wydarzeniem stanowiącym zagrożenie dla życia, nietykalności fizycznej lub bezpieczeństwa pacjenta lub osoby mu bliskiej, jak na przykład gwałt, rabunek, powódź, pożar.
Istnieje większa szansa wystąpienia ostrej reakcji u osób w podeszłym wieku lub osłabionych fizycznie, jednak fakt jego wystąpienia i natężenie objawów są ściśle zależne od osobniczej odporności. Zaburzenie ustępuje w ciągu kilku godzin lub dni.
Do najczęstszych objawów należą: osłupienie, zaburzenia rytmu serca, pocenie się, zawężenie pola uwagi, zaburzenia orientacji czy odbioru bodźców, a czasem amnezja. Może przekształcić się w reakcję ucieczki lub fugi dysocjacyjnej.
źródła:
Pużyński, S., & Wciórka, J. (2000). ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Kraków: Wydawnictwo Vesalius.
