Teoria afektu to idea, że uczucia i emocje są głównymi motywami ludzkiego zachowania, a ludzie pragną zmaksymalizować swoje pozytywne uczucia i zminimalizować negatywne. W obrębie teorii afekty są uważane za wrodzone i uniwersalne odpowiedzi, które tworzą świadomość i bezpośrednie poznanie.
Postuluje się osiem podstawowych afektów: pozytywne emocje i radość; negatywne cierpienie, strach, wstyd, obrzydzenie i gniew; i stosunkowo neutralny interesujący. Pomimo ich biologicznej natury i mechanizmów wyzwalających, pierwotne afekty podlegają znaczącym modyfikacjom społecznym i przyczynowości społecznej.
źródło:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
