Sposób, w jaki myślimy o sobie. Samoocena koreluje z wieloma innymi zmiennymi, takimi jak poczucie kontroli, motywacja osiągnięć, zadowolenie z życia. A także skłonność do przeżywania pozytywnych uczuć i negatywnych uczuć, stan zdrowia somatycznego czy poziom osiągnięć życiowych. Najczęściej jednak trudne okazuje się określenie relacji pomiędzy tymi zmiennymi.
Samoocena ma tendencję do działania na zasadzie błędnego koła – osoby o niskiej samoocenie będą skłonne do spostrzegania świata w sposób, który będzie je utwierdzał w ich niskiej samoocenie i na tej samej zasadzie osoby o wysokiej samoocenie będą utwierdzane w optymistycznym spojrzeniu na swoje życie.
Samoocena może także być stała w czasie lub niestabilna – osoby o niestabilnej samoocenie budują ją niejako „na bieżąco” z dopływających do nich informacji. Samoocena może być także rozumiana jako bieżący stan człowieka – wówczas mamy do czynienia z wieloma zjawiskami związanymi z regulacją samooceny.
źródło:
Wojciszke, B. (2009). Człowiek wśród ludzi: zarys psychologii społecznej. Wydawnictwo Naukowe Scholar.
