Rodzaj zachowań wynikających z utraty kontroli nad pewnymi nieuświadomionymi impulsami. Są formą obrony, oporu w terapii u osób głębiej zaburzonych. Pozwalają na doraźne rozładowanie emocjonalnych problemów bez konieczności ich uświadomienia. Często są to zachowania aspołeczne, gdyż wyrażane w działaniu impulsy mają najczęściej charakter seksualny bądź agresywny.
W psychoterapii spotykane podczas pracy nad trudnym materiałem – na przykład pacjent docierający do nagromadzonej w sobie nienawiści do ojca, którego się boi, rozładowuje napięcie, niszcząc gabinet psychoterapeutyczny bądź atakując fizycznie samego terapeutę.
źródła:
Reber A. (2000). Słownik psychologii (s. 28). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.