Styl wyjaśniania zdarzeń, który charakteryzuje się tym, że swoje porażki dana osoba tłumaczy sobie jako mające charakter zewnętrzny, chwilowy i ograniczony.
Przykładem optymistycznego stylu wyjaśniania może być niezdanie egzaminu, które dana osoba tłumaczy sobie tym, że nauczyciel się na nią uwziął (przyczyna zewnętrzna) oraz zakłada ona, że inne egzaminy napisze lepiej i utrze nauczycielowi nosa (przyczyna chwilowa), a dodatkowo bierze pod uwagę, że w innych obszarach życia odnosi ona sukcesy („No może z tą matmą nie idzie mi najlepiej, ale w piłkę gram świetnie.” – przyczyna ograniczona).
Osoba o optymistycznym stylu wyjaśniania zdarzeń będzie tłumaczyła swoje sukcesy jako (analogicznie) wewnętrzne, globalne i stałe. Zatem jeśli osobie z poprzedniego przykładu uda się zdać egzamin, może pomyśleć sobie, że stało się tak, ponieważ jest ona w końcu bardzo inteligentna (przyczyna wewnętrzna), poradzi sobie także z innymi egzaminami (przyczyna stała), a skoro radzi sobie z matematyką i do tego świetnie gra w piłkę to na pewno będzie też świetnym opiekunem dla psa (przyczyna globalna).
Optymistyczny styl wyjaśniania zdarzeń jest charakterystyczny dla optymizmu, wiąże się z lepszym poczuciem szczęścia i wyższą samooceną. Jego odwrotnością jest pesymistyczny styl wyjaśniania zdarzeń.
źródła:
Peterson, C., Steen, T. A. (2002). Optimistic explanatory style. The Oxford Handbook of positive psychology, 3, 244-256.
