Pojęcie z teorii relacji z obiektem. Identyfikacja introjekcyjna, obok identyfikacji projekcyjnej jest elementem, który tworzy wewnętrzny, psychiczny świat dziecka. Z tych dwóch mechanizmów identyfikacja introjekcyjna pojawia się później, w toku rozwoju i funkcjonuje przez inkorporację, czyli włączenie, obiektu oralnego, a następnie zidentyfikowanie się z nim. Następujące po sobie, nieustanne procesy introjekcji i projekcji, później także mechanizm identyfikowania się z rodzicami. Wszystko to jest podstawą konstrukcji wewnętrznych reprezentacji u dziecka i w efekcie prowadzi do wykształcenia dojrzałych struktur ego i superego.
źródło:
Cierpiałkowska, L., & Sęk, H. (2016). Psychologia kliniczna. PWN.
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
