Lekkie lub przemijające zaburzenia mowy, czasem termin ten bywa używany zamiennie z terminem afazja. źródła:Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
Zaburzenie nastroju przejawiające się wzmożoną drażliwością, gniewem, płaczliwością, zachowaniem agresywnym. Występuje m.in. w schizofrenii, depresji, czy po odstawieniu substancji psychoaktywnych. Termin dysforia jest antonimem euforii.
Zespół zaburzeń, które uniemożliwiają pacjentowi satysfakcjonującą aktywność seksualną. Obejmują brak erekcji, niemożność osiągnięcia lub kontrolowania orgazmu, dyspaurenię, pochwicę. Dotyczą także objawów związanych z ogólną satysfakcją
Zaburzenie mowy wywołane uszkodzeniem obwodowego narządu mowy (warg, języka, podniebienia). źródła:Reber A. (2000). Słownik psychologii Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Trudności w opanowaniu poprawnej formy graficznej pisma. Termin początkowo używany w Polsce przez H. Spionek dla oznaczenia wszystkich przejawów trudności w pisaniu, w tym także
Zaburzenie zdolności matematycznych, mające swoje źródło w genetycznych lub wrodzonych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednim podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem; jest
„Rozumienie jest trudne, dlatego większość ludzi ocenia.”
– Carl Gustav Jung
