Stereotypie ruchowe należy rozumieć jako ciągłe, jakby odruchowe i bezsensowne wykonywanie ruchów lub czynności (kołysanie się, wykręcanie dłoni, machanie rękami). Stereotypie mają charakter względnie bezpieczny (np. skręcanie kosmyków włosów, dłubanie w uszach, zębach) lub szkodliwy dla zdrowia (uderzanie głową o twardą ścianę lub podłogę, gryzienie się w rękę). Poddają się kontroli wolicjonalnej, która może być utrudniona przy zaburzeniach psychicznych. Zdarzają się zdrowym psychicznie ludziom (często dzieciom), ale też mogą stanowić element obrazu klinicznego np. schizofrenii lub zaburzeń ze spectrum autyzmu.
źródło:
Gałecki, P., Szulc, A. (2018). Psychiatria. Wrocław: Edra Urban&Partner