Zjawisko będące elementem relacji terapeutycznej. W ortodoksyjnej psychoanalizie oznacza nieświadomą odpowiedź terapeuty na przeniesienie pojawiające się u pacjenta i traktowane jest jako czynnik zakłócający proces analityczny. Współcześnie oznacza wszystkie uczucia psychoterapeuty ujawniające się w stosunku do pacjenta i uznawane jest za narzędzie diagnostyczne problemów pacjenta, dostarczające wiadomości o jego nieświadomości.
źródła:
Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
