Nazwa „mizofonia” powstała z połączenia greckich słów „misos” i „phonia”, oznaczających kolejno „nienawiść” i „dźwięk” i określa zespół nadwrażliwości na wybrane dźwięki (z ang. Selective Sound Sensitivity Syndrome, w skrócie SSSS) opisany przez Marshę Johnson w latach 90 XXw. Pojęcie mizofonii natomiast zostało po raz pierwszy użyte w 2002 przez Pawła Jastreboffa i obecnie jest częściej stosowane.
Mizofonia objawia się tym, że określone dźwięki, takie jak mlaskanie, chrapanie, sapanie, chrupanie, klikanie długopisem, odgłosy wydawane przez urządzenia elektryczne itd. budzą u danej osoby niechciane i trudne do kontroli negatywne emocje (irytacje, gniew, wstręt, niepokój, lęk) oraz określone objawy w ciele: ucisk w klatce, ramionach, głowie, szybsze bicie serca, wyższa temperatura ciała, ból i problemy z oddychaniem. Tym symptomom może towarzyszyć chęć wyrządzenia krzywdy podmiotowi wydawającemu dźwięki (np. mlaskającej osobie lub pikającym urządzeniu), co może poradzić do agresji słownej i fizycznej.
Osoba z mizofonią zwykle zdaje sobie sprawę, że jej reakcje są nadmiarowe (może się ich wstydzić) i w związku z tym unika sytuacji, które nasiliłyby objawy tego zespołu nadwrażliwości (np. unika jedzenie z innymi ludźmi)
Mizofonia może współwystępować z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, szczególnie że objawy mogą się wydawać bardzo podobne, ale też z PTSD, zaburzeniami odżywiania i depresją.
Zespół nadwrażliwości na wybrane dźwięki konflikty społeczne, problemy w relacjach, poczuciem braku samokontroli nad sobą, obniżeniem nastroju i jakości życia
Mizofonia wiąże się z doświadczenie życiowym osób na nią cierpiących, ich profil psychologicznym, możliwym przeświadczeniu o istnieniu potencjalnego niebezpieczeństwa, a także kontekst pojawiania się dźwięku, szczególnie że reakcje związane z monofonią nierzadko dotyczą dźwięków np. wydawanych przez określonych członków rodziny lub współpracowników. W przypadku wydawania tych samych dźwięków (np. sapanie) przez dziecko lub zwierzę ) reakcja nie występuję lub jest dużo słabsza.
źródła:
Siepsiak, M., Dragan, W. (2019). Mizofonia–przegląd badań i głównych koncepcji teoretycznych. Psychiatr. Pol, 53(2), 447-458.
