Stan podwyższonego nastroju oraz większej aktywności psychoruchowej. Osoba w manii ma zawyżoną samoocenę i cechuje się także nieadekwatnym optymizmem. Jest pełna energii, ma zmniejszoną potrzebę snu (śpi po 4-2 godziny) i fizycznie jest w stanie więcej znieść. Osoby w epizodzie maniakalnym bardzo szybko mówią i mówią też bardzo dużo (mają słowotok). W manii ludzie nie potrafią krytycznie ocenić swojego zachowania, są także drażliwi, jeśli ktoś próbuje ich ograniczyć lub się im przeciwstawić.
Nierzadko ludziom w czasie trwania epizodu maniakalnego zdarza się w zaciągać kredyty i pożyczki na różne (nieprzemyślane) inwestycje. Śmiało też korzystają z używek w postaci alkoholu i narkotyków oraz angażują się w ryzykowne kontakty seksualne. Osoby w manii mają głowę pełną pomysłów i są bardzo radosne, entuzjastyczne i pewne siebie. W manii występują także objawy psychozy, takie jak urojenia zgodne z pozytywnym nastrojem i odpowiadające podwyższonemu poczuciu własnej wartości (np. urojenia wielkościowe).
Aby możliwe było postawienie diagnozy manii, taka zmiana w zachowaniu musi trwać min. tydzień oraz wpływać negatywnie na zwykłe codzienne funkcjonowanie i kontakty z innymi. Epizody manii są elementem obrazu klinicznego zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I.
źródła:
Gałecki, P., Szulc, A. (2018). Psychiatria. Wrocław: Edra Urban&Partner.
Morrison, J. (2006). DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Butcher, J. N., Hooley, J. M., Mineka, S. (2017). Psychologia zaburzeń. Sopot: GWP.
