Rzadkie zaburzenie, w którym pacjent nie jest w stanie powstrzymać się od patologicznych, indywidualnych kradzieży. Nie są one dokonywane z przyczyn finansowych (na przykład z biedy czy głodu) i często dotyczą niewielkich, niepotrzebnych pacjentowi przedmiotów. Po akcie kradzieży są one składowane, wyrzucane a nawet oddawane. Pacjent przed samą kradzieżą z reguły odczuwa istotne napięcie, a samej czynności towarzyszy przyjemność i ekscytacja. Zazwyczaj próbuje w niewielkim stopniu zataić fakt kradzieży lub ukryć przedmiot, lecz nie przykłada do tego zbyt dużych starań.
źródła:
Pużyński, S., & Wciórka, J. (2000). ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Kraków: Wydawnictwo Vesalius.
