Opisuje zachowanie idealnego, doskonale racjonalnego decydenta w warunkach wyboru tylko jednej spośród znanych opcji. Klasyczna teoria decyzji mówi, że w takich warunkach decydent będzie kierował się zasadą użyteczności, biorąc pod uwagę opcje, które przyniosą mu korzyść (lub jak najmniejsze straty). Ważna jest również zasada prawdopodobieństwa – odrzuca on możliwości mało realne.
Klasyczna teoria decyzji jest modelem raczej preskryptywnym niż deskryptywnym – podaje przepis na racjonalną decyzję, nie opisuje zaś zachowań rzeczywistych ludzi w takich sytuacjach. W sytuacjach życia codziennego wartości zysku/straty są najczęściej względne, podobnie jak prawdopodobieństwo jedynie przybliżone lub zupełnie szacunkowe. Klasyczna teoria decyzji została zatem zmodyfikowana przez wprowadzenie oczekiwanej subiektywnej użyteczności wyniku, czyli wartości konkretnej możliwości jako funkcji subiektywnego prawdopodobieństwa i subiektywnej użyteczności skutków. Inną odmianą teorii jest model kompensacyjny, w którym wykorzystywany do oceny jest szereg kryteriów, z których każda ewentualność uzyskuje globalną ocenę.
źródła:
Nęcka, E., Orzechowski, J., Szymura, B., & Wichary, S. (2020). Psychologia poznawcza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
