Pojęcie wprowadzone przez fizjologa Waltera B. Cannona , oznaczające regulację temperatury i innych procesów biologicznych w celu utrzymania stałego środowiska wewnętrznego ciała. Homeostaza wiąże się z procesami fizjologicznymi i behawioralnymi utrzymującymi pewne parametry fizyczne w normie – w wąskim zakresie nazywanym punktem nastawczym. Organizm w ten sposób podtrzymuje stałe poziomy wody, tlenu, glukozy, chlorku sodu, wapnia, tłuszczu i kwasowości w organizmie, a także temperaturę.
Homeostaza to cel większości zachowań popędowych – realizacja ujemnego sprzężenia zwrotnego w dążeniu do usunięcia danego zakłócenia. Zachowania ssaków, takie jak regulacja temperatury, pragnienia czy głodu nie jest zachowaniem czysto homeostatycznym – wiążą się z wyprzedzaniem przyszłych potrzeb, przy reagowaniu na bieżące, punkty nastawcze np. temperatury ciała zmieniają się w zależności od cyklów dobowych, rocznych czy innych warunków, a na głód dodatkowo wpływają czynniki pozahomeostatyczne, takie jak dostępność smacznego jedzenia.
źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
