Depresja sezonowa (w skrócie SAD, ang. seasonal affective disorder, nazywana także depresją zimową lub sezonowym zaburzeniem afektywnym) została po raz pierwszy przedstawiona w klasyfikacji DSM-IV, natomiast w DSM-5 ukazuje się jako większe zaburzenie depresyjne z przebiegiem sezonowym. Zwykle jednak depresja sezonowa zaczyna się podczas jesieni lub zimy, a kończy na wiosnę. Depresja sezonowa jest bardzo podobna do samej depresji. Jej objawy to:
- Obniżony nastrój
- Spadek energii
- Zwykle większy apetyt i chęć na węglowodany
- Pesymizm, smutne samopoczucie
- Obniżony poczucie własnej wartości
- Stany lękowe
- Często wzmożone zapotrzebowanie na sen
Depresja sezonowa jest prawdopodobnie spowodowana zaburzeniem równowagi biochemicznej, związanej z odpowiednią ilością światła słonecznego. Potwierdza to fakt, że w przypadku tego zaburzenia skuteczna jest terapia światłem. Również proponuje się psychoterapię i terapię lekami przeciwdepresyjnymi tak jak w klasycznej depresji.
źródła:
Święcicki, Ł. (2007). Depresja zimowa-epidemiologia, etiopatogeneza, objawy i metody leczenia. Psychiatria w Praktyce Ogólnolekarskiej, 1(7), 15-21.
