Choroba związana ze zbyt niskim poziomem insuliny – hormonu, który umożliwia glukozie wnikanie do wnętrza komórek lub z niedoborem receptorów insuliny. Osoby chore z nieleczoną cukrzycą często jedzą więcej, ponieważ ich komórki „głodują”, a mimo to oni sami tracą wagę. Chorzy na cukrzycę typu II rzadko zapadają na chorobę Alzheimera, co wydaje się potwierdzać przypuszczenie o związku niedoboru insuliny z występowaniem choroby Alzheimera. Cukrzyca może być szczególnie niebezpieczna dla przebiegu ciąży, jeżeli matka jest chora – bez odpowiedniej opieki lekarskiej płód może zostać pozbawiony dostępności tlenu i glukozy, co może prowadzić do długotrwałych problemów z pamięcią i uwagą.
źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
