W klasycznej psychoanalizie: właściwość charakterystyczna dla danej fazy rozwojowej. Konkretna cnota (nadzieja, wola, zdecydowanie, kompetencja, wierność, miłość, opiekuńczość i mądrość) może wzbogacić ego, jeżeli właściwy fazie konflikt został pomyślnie rozwiązany. Przejście przez wszystkie konflikty rozwojowe z pozytywnym skutkiem, a więc przekształcenie ego pod wpływem wszystkich cnót, umożliwia jednostce zdrowe, satysfakcjonujące życie.
Cnota miłości ujawnia się w wyniku konfliktu określonego przez Eriksona jako kryzys intymności-izolacji, właściwego dla wczesnej dorosłości. Tego typu zmiana dokonująca się w obrębie jednostki ułatwia jej spełnianie zadań wyznaczonych przez społeczeństwo, w tym wypadku – małżeństwo.
źródła:
Trempała, J., Kielar-Turska, M., Niemczyński, A., Czerwińska-Jasiewicz, M., & Wydawnictwo Naukowe, P. W. N. (Eds.). (2021). Psychologia rozwoju człowieka: podręcznik akademicki. Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
