Ruch społeczny zapoczątkowany w latach 60. XX wieku, który w skrajnej postaci głosił, że pacjenci placówek psychiatrycznych nie są osobami chorymi, ale jednostkami, które nie przyjęły wartości i norm powszechnie obowiązujących w społeczeństwie. Narzędziem represji społeczeństwa wobec nonkonformistycznych jednostek stało się etykietowanie „chory psychicznie”.
Konsekwencją takiego poglądu było spostrzeganie choroby psychicznej jako rodzaju doświadczenia ludzkiego równoprawnego z innymi, społecznie akceptowanymi. Antypsychiatria jako sprzeciw wobec przemocy farmakologicznego leczenia psychiatrycznego jest silnie krytykowana przez współczesną psychiatrię.
Idee antypsychiatrii można rozpoznać w dążeniu do traktowania każdego pacjenta indywidualnie, poza etykietą diagnozy, przyznaniem mu prawa do własnych przeżyć, niezależnie od społecznych norm i ocen.
źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
