Neuronormatywność to pojęcie odnoszące się do dominującego wzorca funkcjonowania mózgu i zachowania, który jest uważany za „typowy” lub „normalny” w danym społeczeństwie. Oznacza to, że osoba neuronormatywna funkcjonuje zgodnie z oczekiwaniami społecznymi. Dotyczą one sposobu myślenia, percepcji, przetwarzania informacji i reagowania na otaczający świat.
Osoby neuronormatywne zazwyczaj nie mają żadnych znaczących odchyleń od normy w zakresie funkcji poznawczych, emocjonalnych czy behawioralnych. W przeciwieństwie do osób neuroatypowych, które mogą doświadczać tych funkcji w inny sposób. Neuronormatywność jest często traktowana jako punkt odniesienia, według którego oceniane są różne formy neuroatypowości.
Źródła: Armstrong, T. (2010). Neurodiversity: A Concept Whose Time Has Come.
