Syndrom pustego gniazda to stan emocjonalny, który może wystąpić u rodziców, gdy ich dzieci opuszczają dom rodzinny, aby rozpocząć samodzielne życie. Zjawisko to jest szczególnie powszechne u rodziców, którzy poświęcili znaczną część swojego życia na wychowanie dzieci, a teraz odczuwają pustkę, samotność, a czasem także smutek i dezorientację, gdy te dorastają i odchodzą.
Chociaż syndrom pustego gniazda nie jest formalnie uznawany za zaburzenie psychiczne, to może prowadzić do obniżenia nastroju, lęku, a nawet depresji, zwłaszcza u osób, które wcześniej mocno identyfikowały się z rolą rodzica. W praktyce może to być czas na nową adaptację, przedefiniowanie swojej roli życiowej oraz rozwinięcie nowych zainteresowań i relacji.
Źródła: Dodd, C. (2022). All grown up: nurturing relationships with adult children. Green Trees.
