Forma psychoterapii oparta na założeniu, o naturalnej zdolności człowieka do radzenia sobie z własnymi problemami. Terapia Ericksonowska w związku z tym koncentruje się na poszukiwaniu i rozwoju silnych stron pacjenta, jego możliwości i zasobów sił, zamiast na koncentrowaniu się na zaburzeniach i problemach. Terapeuta, pomaga w odkryciu zasobów, a następnie wykorzystaniu ich do wprowadzenia zmiany zgodnej z pragnieniem pacjenta. Terapia Ericksonowska zawiera również szereg technik pomagających pacjentowi w sytuacji, gdy wykazywał on silny opór przed zmianą. Były to techniki takie jak metafory, trans hipnotyczny, przepisywanie symptomów. Erickson posługiwał się zatem paradoksem w komunikacji z pacjentem.
źródło:
Strelau, J. (2000). Psychologia. Podręcznik Akademicki, Tom 3 Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej.
