Zjawisko poczucia umiejscowienia kontroli zostało opisane w latach 60. XX wieku przez Juliana Rottera. Wyjaśniane jest jako zakres, w jakim człowiek uważa, że ma wpływ na swoje życie (wewnętrzne umiejscowienie kontroli) lub jest tego wpływu pozbawiony, a na jego życie wpływa przypadek lub inne siły niezależne od niego (zewnętrzne poczucie kontroli).
Jest to przekonanie lub brak przekonania o wpływie na zdarzenia życiowe. Poczucie umiejscowienia kontroli uznawane jest za względnie trwałą cechę osobowości. Julian Rotter proponuje, aby korzeni szukać we wczesnych etapach wychowania.
źródła:
Sęk, H., Brzeziński, J., Domachowski, W., Kowalik, S., Poznaniak, W. (1998). Społeczne psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
