Siła przeciwdziałająca postępowi w psychoterapii. Przejawia się w formie milczenia, niechęci do dzielenia się pojawiającymi się treściami, komunikowaniem ważnych treści w lekceważący sposób, spóźnianiem się na sesje, demonstrowaniem znudzenia podczas sesji.
Może być reakcją na zbyt gwałtowne zmiany w procesie terapeutycznym, także wyrazem obiekcji pacjenta do formy terapii, osoby terapeuty, warunków kontraktu (nie musi zatem wynikać z dynamiki procesu terapeutycznego).
źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
