Nieświadome i niejako automatyczne naśladowanie czyichś gestów, mimiki, pantomimiki, sposobu mówienia, tonu, ziewania, śmiechu, przeżywanych emocji i nastrojów. Dzięki mimikrze kontakty interpersonalne przebiegają płynniej i wpływa ona pozytywnie na odbiór siebie nawzajem (a więc i osoby naśladowanej i naśladującej).
Przykładem mimikry może być nieświadome, niemal jednoczesne poprawienie włosów przez dwie kobiety podczas rozmowy.
źródła:
Wojciszke, B. (2011). Psychologia Społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
