Stosowana jest wobec osób, które doświadczyło nagłego i silnego urazu psychicznego. Do przykładów zaliczamy: katastrofę, śmierć bliskiej osoby, poważny kryzys rodzinny, gwałt, traumatyczne przeżycia z którymi osoba może sobie nie poradzić w danym momencie, zagrożenie samobójstwem.
Interwencja kryzysowa jest formą pomocy psychologicznej zorientowanej na dostarczeniu szybkiego wsparcia i pomocy w przezwyciężaniu kryzysu. Ze względu na charakter problemu interwencja stosowana jest bezpośrednio po wystąpieniu kryzysu. Jest oddziaływaniem krótkoterminowym. Redukcja symptomów i przywrócenie równowagi psychicznej zapobiega dalszemu rozwoju dezorganizacji. Obok terapii kryzysowej, która polega na bezpośrednim kontakcie z terapeutą, ważna formą oddziaływania jest telefon zaufania.
Terapeuta w interwencji kryzysowej jest bardzo aktywny, koncentruje się nie tylko na dostarczeniu wsparcia, ale także na podaniu niezbędnych w danej sytuacji informacji i pomocy w adekwatnej ocenie problemu i przygotowaniu planu działania.
źródło:
Badura – Madej, W. (1996). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej.
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS
