Zasada przyjemności, której głównym założeniem jest minimalizacja przykrości i maksymalizacja przyjemności doświadczanych przez osobę.
Korzenie tej orientacji etycznej sięgają filozofii epikurejskiej. Postawa ta nie tylko nie musi wiązać się z egoizmem jednostki, ale i mieć charakter prospołeczny: jednostka żyjąca w danym systemie społecznym doświadcza bowiem przyjemności i przykrości łamiąc i – analogicznie – przestrzegając zasad społecznych.
źródła:
Trempała, J., Kielar-Turska, M., Niemczyński, A., Czerwińska-Jasiewicz, M., & Wydawnictwo Naukowe, P. W. N. (Eds.). (2021). Psychologia rozwoju człowieka: podręcznik akademicki. Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
