To ogólne pojęcie stosowane przy określeniu różnych postaci wad wymowy.
Według Ireny Styczek dyslalia (alalia) to opóźnienie w przyswajaniu sobie języka, na skutek opóźnionego wykształcenia się funkcji pewnych struktur mózgowych.
Inną definicje przedstawia Genowefa Demelowa: dyslalia to nieprawidłowość w realizacji jednej głoski, kilku głosek, a nawet wszystkich lub niemal wszystkich od razu, tzw. bełkot. Zachowane są rytm, melodia, akcent, ale mowa jest zatarta, mało zrozumiała lub zupełnie niezrozumiała.
Termin dyslalia wywodzi się z foniatrii i najczęściej stosowany jest w klasyfikacjach zaburzeń mowy. Przyczyn powstawania tej wady wymowy jest wiele. H. Spionek uważa, że dyslalia nie jest jednostką chorobową, lecz zespołem objawów wywołanych różnymi czynnikami.
źródła:
Reber A. (2000). Słownik psychologii Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Minczakiewicz, E. M. (2017). Dyslalia na tle innych wad i zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Konteksty Pedagogiczne, 1(8).
