Bunt religijny

Intensywne, pełne nieprzyjemnych uczuć przeciwstawianie się Bogu, dogmatom, wierze jako elementowi kultury i instytucjom kościelnym, które według danej osoby są spostrzegane jako niezgodne z jej oczekiwaniami lub zagrażające jej samej. Taka osoba zwykle zakłada istnienie Boga i jego potęgi jako Absolutu, jednak ma mnóstwo wątpliwości związanych z religią jako taką. Bunt religijny jest szczególnie częsty w okresie dorastania i wiąże się ogólnie z buntem młodzieńczym.

źródła:
Siuta, J. (2005). Słownik psychologii. Kraków: WZS.