Podejście do psychologii oparte na badaniu obiektywnych, faktów, które da się zaobserwować, a nie subiektywnych procesów, takich jak uczucia, motywy i świadomość. Historycznie teoretycy behawioryzmu utrzymywali, że umysł nie jest właściwym tematem do badań naukowych, ponieważ zdarzenia umysłowe są subiektywne i nie można ich samodzielnie zweryfikować. Kładąc nacisk na aktywność jako funkcję adaptacyjną, behawioryzm jest postrzegany jako skutek funkcjonalizmu.
źródła:
Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.